کسی صدا می کند مرا . . .
کسی صدا می کند مرا
از بلندای کوه
از اوج شهوت شهامت
بر فراز قله های تنهایی
صدایش اشناست
همان صدای بی صدا
صدای پر نیاز بی پناه
که سال هاو سالهاست
چه دردناک می خواند مرا
بی امان زهر سوی نا کجا...
این بار اما ......
پیچیده در ژرفش دره ها
پزواک این اخرین ندا
پر طنین و پر صدا:
مادر....مادر...ای اخرین پناه!
اه چه دلخراش! بازهم
کسی صدا می زند مرا....
سهیلا نجم